Soulful Sadhak

Liefste Ellen, Ik werd vandaag wakker en jij niet meer Ondraaglijk gaat het lijden over en weer Ik was half verdoofd Jouw vuur was al gedoofd Jij kon geen pijnstillers vragen Jouw pijn was niet te verdragen Hoe kan ik voortleven als jij, tot wanhoop gedreven, door wonden die lagen te gapen terwijl ik lag te slapen ons midden verliet Hoe ga ik om met dit verdriet? De één viert z’n trouw de ander dompelt zich in rouw Ze bouwen een huis maar jij kwam niet voorbij de ruwbouw Een kind wordt geboren een kind overlijdt En wij zitten hier met wroeging en spijt Het is een geschiedenis die zich herhaalt hebben wij dan allemaal gefaald? Of was het misschien wel de maatschappij die geen plek heeft, voor mensen als jij? Op wie zullen we het steken Kunnen we de cirkel doorbreken? Je nam je antwoorden mee in het graf Hoe maken wij ze nu verder af? Ik wil vloeken, dit is hard Kreeg je maar een nieuwe start Ellen, ik wil voor je leven en andere kansen geven die jij niet hebt gehad omdat het leven jouw

Ik ben de zinderende zinzinger Ik zinzinder, hier ginder in iedere zin Verzengende zenverzen Dreunen denderend van de bergen Zwermen wervelend door het zwerk Geven je woorden werk Mijn zin brengt geen zekerheid mee Mijn zin tuigt je zinnen af Zweert de vaste zinsbouw af Mijn zin bezweert je, verbouwereert je verzint en verzwijgt niets verliest noch verkrijgt iets Is verziend en toch dichtbij Mijn zin maakt je blij Mijn zin maakt je vrij Kan je deze zin ontleden? Hij is in het voltooide heden de zin van je leven Hou op met te streven Je kan er een puntje aan zuigen Er valt niets meer te verbuigen Of je einde zal buiten zinnen zijn Dan zal er niets meer te beginnen zijn Dit is het einde van ‘s zins zijn Hier zet ik een punt aan de lijn en eindig ik mijn refrein.