Liefste Ellen

Liefste Ellen,

Ik werd vandaag wakker
en jij niet meer
Ondraaglijk gaat
het lijden over en weer

Ik was half verdoofd
Jouw vuur was al gedoofd
Jij kon geen pijnstillers vragen
Jouw pijn was niet te verdragen

Hoe kan ik voortleven
als jij, tot wanhoop gedreven,
door wonden die lagen te gapen
terwijl ik lag te slapen
ons midden verliet
Hoe ga ik om met dit verdriet?

De één viert z’n trouw
de ander dompelt zich in rouw
Ze bouwen een huis
maar jij kwam niet voorbij de ruwbouw

Een kind wordt geboren
een kind overlijdt
En wij zitten hier
met wroeging en spijt

Het is een geschiedenis die zich herhaalt
hebben wij dan allemaal gefaald?
Of was het misschien wel de maatschappij
die geen plek heeft, voor mensen als jij?

Op wie zullen we het steken
Kunnen we de cirkel doorbreken?
Je nam je antwoorden mee in het graf
Hoe maken wij ze nu verder af?

Ik wil vloeken, dit is hard
Kreeg je maar een nieuwe start
Ellen, ik wil voor je leven
en andere kansen geven
die jij niet hebt gehad
omdat het leven jouw vergat

We gaan je niet vergeten,
Ellen, je moet weten
Ik wil me door elk moment
diep laten raken
En dan zullen we
opnieuw kennismaken

Als ik leer zien, door pijn en door smart,
draag ik je mee, in het diepst van mijn hart 











Ter nagedachtenis van Ellen Van den Broeck (1977-2024)

Comments

  1. Jazz GijsSeptember 10, 2024 at 2:59 AM

    Ik vernam het nieuws over Ellen juist nadat ik ontwaakte van een operatie. Mijn jongere broer was juist getrouwd, en mijn neef was juist vader geworden. En Ellen was een huis aan het bouwen, maar dat huis zou niet afraken. Het leven zit vol tegenstrijdigheden, pieken en diepe dalen. Dat probeerde ik in dit gedicht te vatten.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

A Walk With God

Image
  A Walk with God Last night i went for a walk with God And as He held my hand, we talked I asked: ‘Where do we go from here, what is the direction? When do we arrive and achieve perfection? He said: ‘There is nowhere to go, nothing to fear Everything you need is already here Look through my eyes and you will see I am in you and you are in Me Everything you touch is already Divine With every step you reach this Kingdom of mine’   And as we strolled a bit further down I could not help but for my face to frown: ‘Lord but there is, so much suffering and pain In this crazy old world, how can we stay sane?’ ‘The road is long and windy, and it’s easy to get lost If you want to reach your goal, there will be a cost There is hardship and struggle on the way But to find your destination, it is worth to pay The toll to reach the other shore Arrive in peace and suffer no more’   His answer made me stumble and wince I could not say I was fully convinced: ‘Where is this place yo
Read more

Gewoon jezelf zijn - waarom ik geen monnik werd

Image
Veel meer dan een uiterlijke reis door een enorm (en) kleurrijk subcontinent, is mijn reis door India ook een innerlijke reis. Iedereen die ik hier tegenkom lijkt op zoek te zijn naar zichzelf, op de meest uiteenlopende manieren. Om mijn innerlijke reis beter te begrijpen, is het denk ik belangrijk dat ik eerst wat meer uitleg geef bij mijn beslissing om naar India te komen, en vooral, om geen monnik te worden, zoals ik lang dacht te doen. Tijdens mijn verblijf in Plum Village voelde ik nooit de behoefte om verder te gaan en in te treden. Ik denk dat mijn eigenzinnige en eigenwijze aard mij tegenhield om mij volledig over te geven aan de gemeenschap. Een paar weken na mijn thuiskomst van Plum, kwam echter voor het eerst de gedachte in mij op om in te treden. Je moet zeker eerst iets missen om de waarde ervan in te schatten. Ik heb altijd een hang gehad naar spiritualiteit, zelfs als klein kind al, en ik voelde die diepe behoefte om een spiritueel leven te leiden, een leven dat ‘anders’
Read more

Forests To Grow People

Image
A piece about my life in Sadhana Forest  and how living in a sustainable reforestation community contributes to my understand of Interbeing. Originally written for Wake Up . Adapted from an earlier post . Tree planting in Sadhana Forest The past four years, I have been living and volunteering in an eco-community in South India. We live very simply in thatched roof huts made from local, natural materials. Our community is off-grid and uses only electricity from our solar panels and the water we draw from our well. In our daily life, we practice reforestation, bringing back to life an almost extinct indigenous tropical forest on a 70-acre piece of land, returning water, trees, and life to a once-barren and deserted area. I have learned many practical things about community life and sustainable living practices, but the deepest teaching while living this life has been a very direct, lived experience of the reality of Interbeing. Living this close to nature and actively participating in re
Read more