Fantast

Ik ben op dreef de laatste week met licthjes bombastische Nederlandstalige metapoëzie met een vleugje Zen. Wat is de zin, en de onzin van poëzie? En welke kracht heeft de dichter?

Hier is de volgende in de reeks:

 

Fantast

Mieke hou je vast
Hier komt de fantast
Eraan met zijn bombast
Hij klinkt niet altijd klankvast
En schildert woorden
Als een kleurrijke kwast

Hij schrijft met veel bombarie,
Neemt je taalgevoel op safari
Is dit apekool en larie?
Ontdekt de gekste creaturen
Je krijgt het hard te verduren
Hoelang zal dit hier nog duren?

Met veel stampij
Zet ie synoniemen op een rij 
Is dit meer dan spielerei?
Alleszins een serieus karwij
Met een thesaurus
Zo groot als een dinosaurus

Rijmt de dichter zich
Sinds mensenheugenis
Tot in den treurnis
Totaal de pleuris 
Voor een taalkundige hoogmis 
Of slaat hij echt de bal mis?

Hij wordt gezocht
Voor het vergezochte
En wordt ervan beticht
Woorden te plegen
Tussen de regels
van het gedicht

Is dit taalgebruik ongepast?
Ben je aangenaam verrast
Of hang je in de touwen
Van de mast
Terwijl hij z'n handen
In onschuld wast