Musical
Hij danste. Niet dat hij zich op een bijzonder manier bewoog, maar hij danste. Je kon het niet aan hem zien dat hij danste, maar hij danste. En als je het hem zou vragen, dan zou hij zeggen dat hij danste. Hij begon te stappen. Dansend. Als een danser zette hij de ene voet voor de ander. Met elke vezel van zijn lichaam, ook de vezels die hij niet bewoog, bewoog hij zijn benen. Met elke hersencel in zijn hoofd, ook de cellen die niet nadachten – vooral de cellen die niet nadachten – stapte hij. Hij stapte alsof zijn leven ervan afhing. Hij stapte alsof hij zijn hele leven uitdrukte in deze stappen, alsof deze stappen zijn leven waren. En zijn stappen leefden. En zijn benen dansten door de lucht, en zijn benen dansten met de lucht. Hij kwam haar tegen. Ze sprak hem aan. Hij zong. Niet dat hij op een bijzondere manier sprak, maar hij zong. Ze kon het niet aan hem merken dat hij zong, maar hij zong. En als ze het hem gevraagd zou hebben – wat ze misschien beter gedaan had, dan zou ze hem...